Sjamanisme een levensweg
“We moeten onthouden hoe we het leven kunnen eren en respecteren met elke adem, stap, woord en gedachte. Wat je zegent, zegent jou in ruil daarvoor. Dit is de kracht van wederkerigheid…”
Sandra Ingerman
“We moeten onthouden hoe we het leven kunnen eren en respecteren met elke adem, stap, woord en gedachte. Wat je zegent, zegent jou in ruil daarvoor. Dit is de kracht van wederkerigheid…”
Sandra Ingerman
Sjamanisme is de oudste nog bestaande spirituele levenswijze en healingmethode ter wereld. Het sjamanisme is niet gebonden aan één plek; het meest bekend zijn tegenwoordig misschien wel de sjamanen uit Zuid- en Noord Amerika, maar ook de andere continenten kennen hun eigen vorm van sjamanisme.
Het woord sjamaan komt van de Tungus-stam in Siberië en betekent ‘de extatische’. De sjamaan wordt zo genoemd omdat hij zichzelf onder begeleiding van trommelgeluid zingend in trance danst. Door deze trance-staat maakt de sjamaan een reis naar een andere werkelijkheid waar hij kan ‘schouwen’ en van waaruit hij met zijn spirits en krachtdieren kan helen. Ik heb het over ‘hij’, want de vrouwelijke sjamanen, sjamanka’s, zijn traditioneel vaak de kruidengeneeskundigen en de vroedvrouwen. Dat neemt niet weg dat in verschillende culturen ook vrouwen sjamanistische reizen maken naar de geesteswereld.
Het ‘schouwen’ tijdens een sjamanistische reis zouden wij westerlingen tegenwoordig paranormaal waarnemen noemen. We hebben het dan over helderziendheid, helderwetendheid, heldervoelendheid, helderproevendheid of helderhorendheid. Maar we zouden de traditionele sjamaan tekort doen als we hem alleen als genezer en paragnost bestempelen. Hij is genezer, priester, mysticus, ceremoniebegeleider, ziener, verhalenverteller en psychotherapeut in één. Sjamanen zijn verantwoordelijk voor de harmonie tussen de mensen, de gemeenschap, de dieren, de elementen en de spiritwereld. Ze worden meestal gekozen, aangewezen door de spirits of de rol wordt overgedragen van vader op zoon. Een lange pittige leerweg. Tegenwoordig zijn er veel beoefenaars van het sjamanisme, maar dat maakt hen nog geen sjamaan.
De antropoloog Michael Harner ontdekte dat sjamanen overal ter wereld dezelfde healingtechnieken gebruikten. Wel kende iedere cultuur zo zijn eigen rituelen en gebruiken. Harner ontwikkelde een methode waarbij hij de technieken terugbracht tot de kern, zonder rituelen. Hiermee kwamen de technieken voor een breder publiek beschikbaar, maar hierdoor kwam dit kernsjamanisme ook een stap verder van de oorspronkelijke vorm af te staan. Het verschil zit hem bijvoorbeeld in het ontbreken van bepaalde rituelen en genezende liederen en de opleiding die vaak tientallen jaren duurt. Maar het neemt niet weg dat beoefenaars van sjamanistische technieken ook goede healers kunnen zijn. Zeker wanneer zij zich, net als sjamanen, bewust zijn van het feit dat alles één is en zij zich verbonden weten met de natuur, de mensen, de aarde, de dieren, de kosmos. Én wanneer zij beseffen dat zij niet degenen zijn die helen, maar dat zij slechts een doorgeefluik, een instrument zijn. Er is een grotere kracht die de heling mogelijk maakt. Tegenwoordig wordt het sjamanisme ook gezien als een spirituele levenswijze: leven in harmonie met je ware natuur.